Ang Anim na Pung Estudyante(IV-2)

Isang gabi, nakaupo ako sa isang lumang upuan sa bakuran ng bahay ng Lola ko. Nakatingala ako sa langit at pinagmamasdan ang mga bituin na nagniningning. Ano kaya ang pakiramdam na maging isang bituin? Ano ang pakiramdam na ikay tinitingala at ang makita ang mundong nasa ilalim mo na nagbabago sa pagdaan ng panahon. Pero nandito ako hindi upang magkwento tungkol sa mga bituin, nandito ako para magkwento tungkol sa mga kaibigan kong nagturo at dahilan ko kung bakit nakatingala ako sa mga bituin sa kalangitan.

Sampung buwan na din ang nakakalipas, nag-umpisa ang kwentong alam kong panandalian lamang, ngunit hindi ko inakalang babago sa aming lahat. Nagsimula ito nang magsama-sama ang 60 studyante sa iisang silid aralan sa isang pampublikong paaralan. May mga maiingay, may mga nagpapatawa, may mga nananahimik dahil bago lang sa klase, may mga nagpapacool, may mga feeling boss, may mga sumisilong lang sa kasikatan ng mga kaibigan, at may mga pangit, may mga pang model, may mga ninenerbyos at may isang gurong hinahayaan ang mga estudyante niyang magkamustahan at makipagkaibigan.

Alam ng lahat nang araw na iyon na ang ilangan, ang namumuong pagtitinginan, mga pagkakaibigan at kabaliwan ay maaaring lumala o mawala. At sa pagdaan ng panahon, sino ang mga-aakala na ang ilangan ay mawawala ng lubusan, ang pagtitinginan ay nagbunga ng pagmamahalan, ang pagkakaibigan ay nanatiling matatag, nabuong barkadahan, at ang kabaliwan ay lalong lumala.

Sa 10 buwan nilang magkakasama, sabay-sabay nilang nilabanan ang antok sa loob ng klase, sabay-sabay lumingon sa kaliwa at sa kanan upang manghingi, manghiram at manguha ng papel, bolpen, sagot sa quizes, suklay, pulbo at pabango, sabay-sabay magtawanan, sabay-sabay nakipaglaban sa mga kaaway, sinuportahan ang isa’t isa, marami ngang problema tulad ng pera, pag-ibig, away kaibigan, away bata, tampuhan, pamilya, at hindi nakapagreview kahit na alam na may long test sa 1st subject na sinabayan ng short quiz sa 2nd subject at tatlong magkakasunod na assignments sa hapon… pero kahit busy, tadtad parin ng pictures ang bawat araw nila, tulad ng pagkatadtad ng pimples ng mukha ng blogger nna ito few months ago.

Lumipas ang mga araw, naging ganap na columnist ang ilan sa pahayagan ng kanilang paaralan, naging photojournalist ang ilan at ang mga sablay ay naging photographer naman, ang ilan ay naging radio broadcaster, script writer at cast ng infomercial na nagtuloy-tuloy hanggang Regional School Press Conference.

Tignan mo nga naman sila, kahit busy sa pagiging member ng local media ng school nila, naharap paring Math wizards at Science genius! Solve dito, solve doon. Kulang nalang isolve ang formula ng pahinga, pati ba naman kasi reflection sa salamin sinosolve pa. Genius talaga, pati Araling Panlipunan nakijoin din sa solving. Ayos.

Mula sa mga loko-lokong bata, unti-unting binago ang mga studyanteng ito at hinubog upang maging mabuting tao, mamamayan, anak, kapatid, kaibigan, pamangkin, apo, inaanak, estudyante, kakilala………komyuter sa bus, komyuter sa jeep……..kapitbahay, kapitbaranggay…….. gala sa kanto, tanggero sa kung saan…… at isang makadiyos na tao.

Habang nagfiphysical fitness test, naaalala pa ang outputs na kailangang irush dahil deadline na kinabukasan. Habang nag-aaral ng musika ni Chopin, Beethoven at Stravinsky, inaalala din ang reporting ng isang napakalumang libro na pinag-aralan pa ata ng lolo ng taytay ng apo ng tiyuhin ng apon na anak na asawa ng biyudong kalbo na may apong engot na nakapangasawa ng mayamang babae an bungisngis kung tumawa, ang El Filibusterismo.

Matapos ang sampung buwan na ganyan, dumating na ang panahon upang parangalan sila sa paghihirap nila sa High School…

Nalalapit na sila sa pagtatapos, ilang pahina nalang ang natitira, magwawakas na ang kwento ng 60 studyante na pinagbuklod ng panahon, sinubok ng pagkakataon… maghihiwalay-hiwalay na ng landas ang mga batang tinaguriang “IV-2 Guild,” ng Bayambang National High School.

Ipinikit ko ang aking mga mata at nakaramdam ng sakit sa dibdib at luhang dumadaloy mula sa aking mata pababa sa aking pisngi na dumaloy hanggang sa aking mga labi… muli akong tumingala sa mga bituin at alam ko sa mga oras na iyon, na ang mga ala-ala ng 10 buwan na iyon na inukit namin sa paaralan ng BNHS ay hinding hindi mawawala sa paglipas ng panahon… at sa muli nilang… este sa muli naming magkikita-kita at pagsasama-sama ay wala ng dahilan upang maghiwahiwalay pa.

Read More

My High School Teachers...Part 2

Isa sa mga hindi ko talaga malilimutang teacher ko ay si Ma'am Josefa Sabido! Fisrt two months talagang nanginginig ako sa takot, ang dami agad napahiya noon. Pero nang maglaon, ayos naman, tulad din siya ng kanyang kapatid na si Ma'am Tan, mabait kahit strickto. Bawal ang magkopyahan sa assignments sa kanya at dapat 2 lines lang. Natuto talaga ako sa kanya about biology! 8 kingdoms ng living things, phyla, genes, etc. Grabe ang hirap namin sa investigatory project, kailangan kasi perfect mula sa pinakamaliit na detalye. Mahirap, pero magsusurvive ka... kailangan eh. Pag dumaan ka kay ma'am sabido, talagang parang lapis kang bagong tasar.

Boys and Gels at the back, makakalimutan niyo ba si Ma'am Angela Quintans? Eh ang steyki at preyti? No!!! Mabait din sila, naaalala ko kapag recitation kailangan kami ang gagawa ng questions tapos ipapass namin ang mga iyon. Bubunot kami isa-isa at sasagutin ito, swerto mo if madali ang tanong, o nabunot mo ang sarili mong tanong. Minsan sila na mismo ang bubulong ng sagot sa’yo.

Eh si Ma’am Arlene Duque? Isa pa yan, mabait! Hindi ko maalala kung kelan siya nagalit, maayos naman silang magturo, ang kaso, hindi ako nakikinig. Hindi din ako nangongopya ng lesson kaya lagging patay ako sa quizzes.

Si Ma’am Leah Ferrer? First time ko magreport sa Mapeh noong siya ang naging teacher ko. Naalala ko, wala ako sa tono noong pinakanta nila kami ng folk songs. Buti nalang sinabayan ako ni Ma’am kaya natapos ko ng matiwasay ang pagkanta.

Kay Ma’am Criselda Narag? “Mantakin mo,” yan ang expressiong napulot naming sa kanya. Natuto akong mag-ayos ng table napkin sa kanya, nagburda for the second time, at sa subject nila ako unang nakakain ng isang putaheng hindi ko alam kung anong pangalan at kung may ganoong putahe talaga o inembento lang ng leader naming iyon.

Nanginginig naman ang mga balakubak at alipunga ng katabi ko habang nagrereport ako sa AP under Ma’am Marilyn Mijares. Siyempre nanginig din ako. Napagastos ako sa report ko noon, research ditto, research doon about neolitiko, mesolitiko, at ang iba pang litiko, print ng pictures about sa mga iyon. She dared us kasi na pagnagreport, dapat parang doon sa certain university ditto sa asia na super galing, kalimutan ko na yung names, dalawa yung university na iyon.

Talagang tatawa ka naman kay Sir Camilo Castillo. Habang may activity or long test, magkukwento yan, tinetest ata ang concentration namin. Matataas naman ang grades ko sa kanya, lalo na sa formal theme. Grabe sila magalit, pero mabait kadalasan. Pag long test, titignan niya ang test paper mo at bibilangin niya ang mali at sasabihin sayo kung ilan. Machachallenge kang hanapin iyon, minsan kumokonti sila, minsan lalong dumarami.

“Suppose we have,” at “isn’t it?” ang expressions na nakuha ko kay Ma’am Julita Romero. Akala niyo sa Science lang may investigatory project? No! Meron din sa Math, ninetuples ang topic. Tuwang-tuwa sila sa group naming, nginig na nginig ako habang nagdidiscuss, pero natapos ko din ng maayos at nasagot ko ang lahat ng tanong nila ng tama.

Read More

My High School Teachers...Part 1

Nang pasukin ko ang masaya, makulay, nakakatakot(minsan), nakakainis(lagi) at maligayang mundo ng High School sa loob ng Bayambang National High School, hindi lang mga kaibigan ang kinailangan ko para magsurvive... kinailangan ko din/namin ang mga guro...

Sino ang makakalimot kay Ma'am Liza Magalong... napakabait niyan! Pero kung magalit, parang tigre... at lahat kami ay parang daga na nanginginig sa takot. Pero ipapakita niya na she's very concerned to our well being. Sabi pa niya, wag na daw kaming mag-gu-good morning/good afternoon kung hindi naman kami seryoso. Kaya kapagnasasalubong ko siya, dapat may ngiti sa mga labi ko at sabay good morning... minsan nagood afternoon ko sila, 9:something pa lang pala noon ng umaga. Tsk. Every wednesday, sa umaga lang niya kami paglilinisin, at sa hapon, pangangaralan niya kami about sa mga mali naming ugali.

Sino ang makakalimot kay Ma'am Magdalena Tan? Noong una, takot na takot ako sa kanya. Pero noong maglaon, nakita ko naman ang kabaitan sa kanya, medyo strict lang siguro or mitikoloso, pero carry lang! Naaalala ko sa tuwing magpaparecite siya at walang magtataas ng kamay, ang sasabihin niya alam namin ang sagot, marami kaming ideas kaso hindi namin alam sabin/interpret. Magaling din sila mag guitar, at grabe sa pagpronounce ng names namin, talagang mapapansin mo yung diction, nahiya tuloy ako sa aking english-crabao. Buti nalang hindi na ako ganun...

Eh kay Sir Alfredo Solomon? Hindi ko makakalimutan ang mga walang katapusan niyang jokes! Simula palang ng klase magpapatawa na. Papasok ng paatras sa classroom dahil naniniwala daw siya na ang taong hindi marunong lumingon sa pinanggalingan ay hindi makararating sa paroroonan, kaya paatras silang pumasok, baka daw time na hindi pa sila makapasok.

Kay Ma'am Nelia Quisora? Matututo ka kung makikinig kang mabuti, ang problema, hindi kami nakikinig ng mga katabi ko sa dayban at sa gilid ng bintana.

Kay Sir Cesar Germono at ang kanyang super sticks? Bentang benta yun sa amin. Malamok sa room nila kaya naglagay sila ng sandamakmak na sibuyas, kaya paglabas mo, amoy sibuyas ka na din, wa epek ang mga mamahalin at mumurahing cologne at pabangong ginamit mo.

Kay Ma'am Justiniana Perez? Napakabait niyan! Nakikinig ako lagi lalo na sa tuwing "Ibong Adarna" ang pag-aaralan. Wala kang masasabi, basta mabait sila.

Kay Ma'am Flor Soriano? Namimiss ko din pala sila... Kahit minsan moody, nakakatawa din naman lalo na pagnagdidiscuss sa PE at hindi namin magets pano ang gagawin.

Kay Ma'am Corazon Honrado? Pag period na nila, naaasar ako, hindi dahil sa kung ano paman, kundi dahil 5 o'clock ang uwian sa tuwing may values, pero okay lang naman pag nasa loob ka na ng classroom. madali lang naman silang kausap, diba guys?

Read More